De eerste dagen Curacao

"De dagen duren lang en gaan tegelijkertijd ook snel voorbij"



Iedereen die ik gesproken heb over het weggaan voor langere tijd zei hetzelfde; de dagen duren lang en gaan snel voorbij. Ik kon me hier, tot nu, niet echt een voorstelling bij maken en het is ook moeilijk uit te leggen. In korte tijd gebeurt hier van alles en mijn dagen zijn dan ook goed gevuld met leuke activiteiten, maar tegelijkertijd vind ik het maar een moeilijk idee dat er nog 85 dagen te vullen zijn. Aankomende woensdag begint mijn eerste stage en dan zullen de dagen ook anders eruit gaan zien dan de vakantiemodus zoals het nu is.



Op dinsdag vloog ik naar het paradijselijke eiland. Papa had me naar Schiphol gebracht en alles verliep daar heel soepel. De reis ging ook prima. Het duurde wel een uurtje langer dan gepland, maar ook dat viel te overzien. Aangekomen op Hato Airport Curacao stonden mijn oom en tante me al op te wachten met een flesje koude witte wijn. Een soort "welkom thuis" gevoel dat erg prettig was. Het is hier 6 uur vroeger en dat lijkt mee te vallen, maar het is echt net vervelend. De ochtend voelt als de middag en de middag als de avond. De eerste avond wist ik het tot (voor mijn gevoel diep in de nacht) half 12 vol te houden, maar de volgende ochtend was ik gewoon om half 7 plaatselijke tijd wakker. Doordat het leven hier, vanwege de warmte en het licht, ook zo vroeg start is het moeilijk te wennen aan het tijdsverschil.



De eerste dag ben ik met mijn tante naar haar werk bij Mambo beach gegaan en heb ik mijn oom een spoedcursus "glutenallergie" gegeven in de enorme supermarkt. Gelukkig veel glutenvrij te vinden dus dat was prettig. Ook haalden we meteen die ochtend mijn prachtige auto op.. 24 jaar oud, de km teller is kapot, de deur lijkt er uit te vallen als ik deze dicht doe en het is bloedje heet zonder airco. Een echte eilandauto wordt door iedereen gezegd.. Om de pijn wat te verzachten denk ik van het maandelijkse prijsje dat ik voor dit koekblik neer moet tellen.



Die avond ontmoette ik mijn stagebegeleidster, Iris, bij een strandtentje in Punda. We hebben wat gepraat over het leven op het eiland en het werken in het onderwijs en in het theater. Vervolgens hebben we mijn taken besproken en afgesproken dat ik aankomende woensdag voor het eerst op stagebezoek zal gaan. Ik zal de klassen eerst twee dagen observeren, voor ik zelf het diepe in duik. De lessen bestaan uit anderhalf uur Nederlands, Spaans, Engels en het samengevoegde Papiamento. Het zal een hele uitdaging worden en ik vind het dan ook super spannend, maar ik heb er wel zin in en het is fijn dat Iris me heel relaxed zal begeleiden en ook compleet begrijpt hoe moeilijk het kan zijn om in een totaal andere cultuur ver weg van huis les te gaan geven.



Donderdag was een relaxdagje op Mambo beach. Met Siem, die ik uit Utrecht al ken, ben ik bij de beachclub gaan hangen waar Pieter (ook een vriend van mijn neef) aan het werk was. Het is heel fijn al mensen te kennen hier, want daardoor spreek je sneller af en ben je op de hoogte van alle feesten die gegeven worden.. En dat zijn er veel.



Vrijdag was het uiteraard koningsdag en ook dat wordt hier op het eiland uitgebreid gevierd. Met een grote markt door hartje Punda en een gezellige borrel bij Cafe de Tijd (heerlijk Nederlands) hebben we de verjaardag van Wim Lex gevierd. Door alle nieuwe indrukken, de warmte, de drankjes en het tijdsverschil was ik savonds om half 9 doodmoe en ben ik maar op bed gegaan.



Gister, zaterdag, was het Floatfest bij Mambo beach. "Je neemt je opblaasbare drijfding mee en zorgt dat je minimaal drie drankjes in iedere hand hebt" werd me verteld. En zo zag het er inderdaad ook wel uit. Het hele strand en begin van de zee lag vol met flamingo's, eenhoorns, badeenden en de simpele Amstel Bright zwembanden die je bij een kratje krijgt. In het water stond een grote DJ installatie van Dolfijn FM en op het strand konden de drankjes gekocht worden. Het was een groot feest.. Eindstand; verbrande schouders.