Week 6 en 7

"Half time"

Vandaag start week 8 al weer op het eiland. Met afscheid van mijn neef en zijn vriendin op de helft van week 6 is het tijd voor een anderhalf weekverslag vanaf toen tot nu. Ik ben nu 48 dagen hier en (na omboeken) heb ik er nog 39 te gaan. Vanwege gunstigere vliegtijden en het feit dat ik de laatste week al van iedereen afscheid heb moeten nemen, kom ik 4 dagen eerder terug. Dan kom ik op zaterdagochtend aan op een fijnere tijd en kunnen papa en mama me dus halen (nemen jullie Diesel mee?)

De donderdag na het afscheid was het maandviering op de middelbare school. Alle leerlingen van de school zitten onder de overdekte en er komt iemand spreken, zingen, spelen of rappen. Leerlingen kunnen zelf ook iets doen. Deze keer kwam een man vertellen over zijn leven nadat hij in een rolstoel belandde, sprak een leerling een mooi woordje over een docent die weggaat waar alle leerlingen gek op zijn en kwam een bekende rapper (ORI) optreden op de school. Het was één grote happening en de leerlingen kwamen daardoor later en drukker mijn laatste les op de school binnen. Ook zitten er twee kleine zieke duiven voor het lokaal waar ik standaard les geef en deze les besloot een leerling een duif op te pakken en mee naar binnen te nemen met de vraag of ze even naar de conciërge mocht.. Mijn laatste les startte dus wat rommelig maar gelukkig werd het steeds beter. Ik gaf de les over danstheater in een versneld tempo en de leerlingen deden goed mee. Dit was ook mijn laatste les op de middelbare school en mijn stage daar is nu dus afgerond.

Vrijdag gaf ik mijn eerste les in koraalspecht aan groep 6 en groep 7. Op het nummer 'fitlala' van kinderen voor kinderen had ik een dansje bedacht om de leerlingen te leren. Vervolgens gaan we een scene maken over het geven van goed nieuws. Daarna wordt de scene aan het dansje gekoppeld en dit presenteren de leerlingen in de laatste week aan elkaar. De les ging goed. De kinderen op dit schooltje zijn enorm enthousiast om dramales te krijgen en staan te springen bij de deur als ze je zien aankomen. De les in groep 6 startte met twee leguanen die het lokaal binnenkwamen. Samen met de kinderen stond ik binnen no time gillend op de tafel. De juf heeft ze naar buiten gewerkt met een bezem en de les kon beginnen.. Mijn muziek deed het niet dus heb ik het nummer voornamelijk staan zingen tijdens het uitleggen van het dansje. Bij groep 7 deed de muziek het wel. Beide klassen deden goed mee. In groep 6 heb ik het geluk dat de juf continu aan de zijkant zit, de kinderen aanspreekt die niet goed meedoen of ongewenst gedrag vertonen en voor mij alles in het papiaments aan de kinderen nog eens uitlegt. Bij groep 7 vroeg ik twee leerlingen om mijn google translate te zijn en kon op deze manier de les ook prima gegeven worden. Verder is het goed om te merken dat ik steeds meer vertrouwen kan hebben in mijn eigen gevoel. Zo riep een leerling iets naar een andere leerling en zag ik dat de andere leerling erdoor geraakt werd.. Meteen zei ik "Dat wil ik nooit meer horen!", terwijl ik geen idee had wat hij gezegd had, "Sorry juf.. ik zal het niet zeggen" zei de jongen.

Op vrijdagmiddag ging ik even naar het happy hour op Chill omdat twee vriendinnen van mijn moeder er waren met een kaart en cadeautje voor me. Ja hoor, stond ik weer te huilen. Het zijn de kleine dingetjes van thuis die ik zo ontzettend kan missen.. Mama's handschrift en de typische dingen die zij zegt en doet bijvoorbeeld. Papa stuurt me af en toe ook filmpjes of foto's van thuis waardoor ik echt het liefst even op en neer zou willen vliegen. Een selfie op de vogelpost, met de buren en de buurtkindjes in de tuin zitten, Daan en Alise aan het bier, Diesel in het park.. Ik zou wel op en neer vliegen. Terugkomen hierheen dus. Want ik ben nog lang niet klaar hier. Of dat iedereen even hierheen komt zodat ik het echt kan delen. Maar goed.

Later die avond hadden we een gezellige borrel met de mensen van jeugdtheaterschool Drazans. In het weekend hadden we weer repetitie van 'Spiegeltje Spiegeltje' (het komt steeds dichterbij) en ging ik met Hannah en Duko (van de middelbare school) naar Kokomo beach en savonds naar Zanzibar. Op zondag ging ik met Simone chillen bij St Tropez. Even zwemmen in een zwembad ipv in de zee en dan op een lekkere luxe locatie haha.

Op maandag had ik vrij en ik had al een tijdje een plan voor een tatoeage in mijn hoofd. Op vrijdag had ik de kaart van mama gekregen waarop zij "Mama" had geschreven met een grote letter M. Die letter wilde ik laten tatoeëren. Ik nam mijn broertje in vertrouwen, die op zijn manier reageerde met "teken hem eerst nou maar eens een paar dagen". En ik schakelde een aantal vriendinnen in die het een mooi idee vonden. Ook mijn oom en tante hier vonden het een goed plan. En.. allerbelangrijkste; ik wilde het graag. Op maandag ging ik naar Byrons Tattooshop op Mambo beach om te informeren. Ik nam de kaart mee en vroeg hoe duur het zou zijn en hoe het er dan uit zou zien.. en niet onbelangrijk, of het pijn zou doen.

"Je bent een beetje nerveus he meisje?"
Understatement of the year.. ik had mijn ouders niets verteld en stond nu aan de andere kant van de wereld een beslissing te nemen over een tatoeage voor de rest van mijn leven (al is het maar een kleintje)
"Je kunt kiezen. Of morgenmiddag. Of we hebben nu tijd. Je bent er met een kwartiertje vanaf en dan hoef je niet een dag en een nacht te stressen. Als je zeker weet dat je het wilt, dan zou ik het nu doen".

Ik appte Simone en haalde haar op toen ze zei dat ze tijd had. Puur voor de mentale ondersteuning.. want het deed letterlijk nul pijn. Twee keer had ik een naar prikkend gevoel in mijn pols, maar over het algemeen was het zo gebeurd en zonder pijn. Ook de mentale spanning viel mee. Ik appte mama een foto en wat het voor mij betekende en ze reageerde er heel goed op (Gelukkig!!).

Op woensdag gaf ik mijn eerste les in achterstandswijk Buena Vista. Ik was een beetje bang gemaakt over deze school omdat het er heftiger aan toe zou gaan dan koraalspecht. Het schooltje was ook wat afstandelijker in houding ten opzichte van mij, maar op zich viel het best wel mee. Ook de groepen vielen mee en ze leken er veel zin in te hebben. Mijn stagebegeleidster Iris ging mee ter observatie omdat dit mijn tweede stage onder haar begeleiding is en zij hier dus ook een paar keer moet komen kijken. Het lesgeven ging goed, de leerlingen luisterden ook volgens de juf beter dan zij had verwacht. Ik had het ook niet zo verwacht dus ik was ook tevreden. Iris maakte hele mooie foto's waar ik enorm dankbaar voor ben. Ik plaatste deze foto's op facebook met daarbij "ik leer hier zo veel". En dat is ook echt zo. Mijn voornaamste leerdoel voor Curacao was het flexibel worden met dingen die gebeuren en het lijkt wel alsof er een speciaal kraantje open wordt gedraaid met dingen waar ik nul invloed op heb zodat ik me flexibel op moet stellen. "Je bent echt veel te macamba (Nederlands) af en toe Merel".
De pauze liep uit, de kinderen moesten nog eten, de muziek deed het weer niet, de andere groep stond al te wachten.. Ik moest mijn les aanpassen van een uur naar 40 minuten. Het lukte, het ging goed en de kinderen hadden niets door. Maar zelf werd ik er minder scherp door. Het leerdoel wat ik van Iris nog mee heb gekregen is het geven van pedagogische complimenten aan de groep. Ik richt me nog vaak op de leerlingen die het niet goed doen en hoe ik deze kan corrigeren, maar vergeet hierbij de leerlingen die het wel al goed doen en het kost me tegelijkertijd ook echt veel energie. Als tip gaf Iris me mee om complimenten te geven aan de kinderen die het al wel goed doen om zo aan de andere kinderen te laten zien wat het gewenste gedrag is dat ik wil zien. Ik geef al steeds meer complimenten over het spel dat ze laten zien of de scènetjes die ze maken. Maar de volgende stap is het geven van complimenten op pedagogisch gebied.

Op vrijdag gaf ik weer les in koraalspecht en hier kon ik dan ook meteen deze tips toepassen. Ik ging met groep 6 en groep 7 aan de slag met het maken van de scènetjes over het geven van goed nieuws. Het was met groep 7 een beetje een rommeltje doordat ouders op school waren om de uitslag te horen van het niveau waar hun groep 8-kinderen bij zouden worden ingedeeld volgend jaar. Ook kwam aan het einde van mijn les ineens random een kindje uit groep drie met een knutselwerkje in mijn lokaal staan zonder er iets bij te zeggen.
"Oh, je hebt een kunstwerkje gemaakt, mooi hoor, dankjewel voor het laten zien" - reageerde ik half verbaasd.

Tijdens de les van groep 6 gaf ik 6 pedagogische complimenten (geteld door Iris die ook op deze locatie kwam observeren). Ik begin me er dus steeds meer bewust van te worden. Ook van de werkingskracht van het geven van deze complimenten. Door te zeggen"Ah kijk, die drie kinderen staan al helemaal goed klaar" zien de andere leerlingen die nog half onderuitgezakt op de stoel hangen wat wel de bedoeling is van mijn opdracht "ga klaar staan", zonder dat ik hen weer negatief aan hoef te spreken.

Op vrijdagmiddag ging ik varen met mijn oom en tante en Simone. Bij Santa Barbara resort liepen Simone en ik een eindje langs de zee en kwamen we een paar hele mooie plekken op het resort tegen. Echt heel vet om te zien als arme student haha. Savonds ging ik met Duko en Hannah naar een optreden van K-liber.. wat een docent van de middelbare school is. Het was leuk om te zien, maar het viel ook best wel tegen. We hadden het feest drukker en groter verwacht en het duurde allemaal op zijn curacaos weer erg lang. Ik was doodmoe en voelde me enorm Nederlands tussen alle dansende en goed opgemaakte, weinig beklede antiliaanse vrouwen.

Zaterdag was het repetitiedag van 'Spiegeltje Spiegeltje' op locatie. We spelen de voorstelling in een oud klooster (Scherpenheuvel, google it). Het is een super mooi gebouw met glas en lood en de voorstelling zal dan ook gespeeld worden op de plek waar normaal het altaar staat. Ik werd op pad gestuurd om benodigdheden te halen in een aantal winkels in de buurt. Onderweg kwam alleen spontaan de zekeringsbak van onder mijn stuur vandaan naar beneden en stond ik stil bij de albert heijn. Een medewerker belde een vriend en die kwam het wel even "fiksen". De zekeringsbak werd naar boven geklikt en leek te blijven zitten. Weer zo'n heerlijk momentje "Er gebeurt iets waar ik niks aan kan doen maar het gooit wel mijn dag in de soep" op Curadise Curacao.

Gister ben ik gaan kijken bij het kiteboarden van Pieter. Ook Annick, stagiaire die ik via Nina ken, kwam mee en leerde ik daar beter kennen. Omdat er te weinig wind stond besloten we naar de struisvogelboerderij te gaan in de buurt. Zoals de meeste mensen weten ben ik als de dood voor vogels, maar Pieter vond het een goed idee als ik me daar eens overheen ging zetten. Kippen, hanen, ganzen, pauwen en kalkoenen.. Oh, en Pieter die ze richting mij stuurde door er achteraan te lopen. We namen een jeepsafari (grootste onzin ooit voor zo'n klein stukje, maar het was goedkoop en leuk om te doen) over de boerderij. Tegen het einde van de tour kon je de struisvogels eten geven. Pieter ging als eerste en daarna duwde hij mij richting de meest commerciële vrouw ooit.. "Hoi, hier heb je de bak, ga maar staan, boven je schouders, ja top kijk deze kant op, en lachen, dankjewel". Ik was hartstikke bang maar Pieter en Annick moedigden me aan door te roepen dat struisvogels geen vogels maar dieren zijn en dat ik het echt wel kon. De eerste bak voer werd uit mijn trillende handen gemept door de nek van een van de beesten en ik wilde eigenlijk niet meer gaan, maar Pieter duwde me terug en zei "Je gaat het nu gewoon doen, kom op". Waardoor ik me er toch overheen heb gezet en ze eten heb gegeven, Thx piet.

Vandaag is het alweer maandag, het begin van week 8. Ik heb wat dingen uitgezocht die ik morgen op moet halen voor 'Spiegeltje Spiegeltje', ik heb dus nu mijn blog weer geschreven en ik heb over een half uurtje een gesprek met Brechtje (docent HKU) over mijn onderzoek dat ik toch echt eens uit de grond moet gaan stampen - klasgenoten will know.

Over 3 nachten komt Amber dus daar kijk ik enorm naar uit!! Dit weekend is het speelweekend van Spiegeltje Spiegeltje en daarna gaan we al richting het einde van mijn stageperiode. Ik moet echt af en toe de tijd nemen om te beseffen wat er aan me voorbij raast.. Voor ik het weet ben ik al weer thuis.

Stap voor stap. Tot de volgende! X